Persib Nu Aing!

Duka ku naon, kuring mah teu pati resep ka nu ngaran-ngaran olahraga. Rek mengbal, rek poli, rek badminton, atawa naon bae seupaning olah raga, asa tara kabita. Apal kuring oge, ieu teh kurang merenah, sabab pan cenah olah raga teh penting. Tapi dalah dikumaha, ari teu resep?

Ngan disebut geuleuh oge henteu deuih. Biasa we, lempeng, teu geuleuh teu deudeuh. Nu matak di sakola ge peunteun olahraga mah tara jauh ti genep. Eta ge geus loga merena jigana mah. Paling banter peunteun tujuh. Teorina we eta teh, da praktekna mah ngan ukur bisa jogging jeung sapintrong (skipping). Eta teh geus alus milik. Teu ngarti kuring ge. Padahal jenatna pun bapa mah karesepna teh mengbal jeung badminton. Eta nu teu nurun ka kuring teh.

Mun pareng batur rame tur paciweuh lalajo Piala Dunya, enya mengbal, kuring mah tara ngahajakeun lalajo. Dina lalajona ge loba pungak-pinguk teu nyaho ngaran-ngaran pamaenna. Sakapeung sok heran nempo batur meh nepi ka ditalar tah ngaran-ngaran pamaen teh. Kuirng mah nu apal teh ngan Maradonna. Ka dieunakeun, nu nyaho teh Ronaldo. Eta oge pedah we gampang nyirianana, waosna rada ka hareup, jeung buukna make kukuncungan di hareup, jiga si Tolol dina komik Djair.

Tapi sanajan kitu, tetela rasa nasionalisme kuring teh jigana gede oge. Mun sakalieun Indonesia (PSSI) maen mah, sok aya kereteg hayang lalajo, bari jeung ukur tina tipi oge. Atawa lalajo piala Thomas, All England jsb (badminton), eta mah sok maksakeun.

Hiji deui nu sok maksakeun lalajo teh. Persib. Mimiti nyaho teh keur jaman Robby Darwis, Adjat Sudradjat, Sobur (kiper asana mah nya?), jeung nu saangkatan harita. Enya keur jaman aya keneh kompetisi Perserikatan. Persib mah musuh kabuyutanana teh jeung PSMS Medan. Tuh, nyahoan pan?

Jigana bae keur kuring mah, lalajo mengbal teh gede pakuat-pakaitna jeung rasa kadaerahan atawa nasionalisme. Mun nu maenna Persib atawa PSSI (nu sok elehan bae), kakara sok hayang lalajo. Hayang milu surak mun pamaen 'urang' ngasupkeun. Pipilueun keuheul mun pamaen 'urang' dicurangan batur atawa dilicikan ku wasit. Ari nu maenna deungeun-deungeun mah, ah na asana teh make jeung kudu pipilueun cape ngabobotohan? Jiga nu lalajo mengbal Jerman jeung Perancis upamana, naha bet urang nu kudu pipilueun pasea? Wawuh ge henteu. Euweuh gawe!

Kadieunakeun, kompetisi perserikatan dieuweuhkeun. Pamaen oge kaci ngebon ti lembur batur, malah ti nagri deungeun. Ieu teh cenah salah sahiji cara pikeun ningkatkeun ajen pamaen lokal, sangkan kabawa alus. Pokona teorina teh kitu. Teuing tah praktekna. Naha enya gara-gara eta jadi leuwih alus atawa angger bae, tong nanya ka kuring urusan nu kitu mah. Sidik teu ngarti..

Ngan kadang-kadang sok waas we mun inget ka baheula. Lalajo Persib teh keur kuring sarua jeung ngalalajoan urang Sunda, urang Jawa Barat. Beungeutna oge beungeut-beungeut lokal. Ari ayeuna, pamaenna teh rupa-rupa pisan, ti mimiti nu hideung meles (camani), nu coklat, nu rada wiang-wiang, nepi ka nu bodas pisan. Kabeh aya. Ti mimiti produk lokal, nepi ka luar negeri aya. Memang teu nanaon eta ge, ngan keur kuring mah kadang-kadang asa leungiteun suasana nu kungsi kaalaman baheula.

Tapi ah keun bae ketang. Nu penting mah Persib hirup keneh, jeung tong elehan bae, najan alamna geus beda ge. Jeung da teu anti pamaen asing kuring ge. Buktina basa jaman Bandung Raya ngalalakon, kuring ge nepi ka kungsi dipoto jeung Dejan Glusevic, pamaen asing urang Montenegro (mun teu salah) :-)

Basa Persib maen ngalawan Pelita Tangerang, kuring oge lalajo, najan ukur dina tipi. Kayungyun ku Barkouwi, palebah ngasupkeun kana gul lawan, henteu terus lumpat bari ngacungkeun dua ramo (victory lap) sakumaha ilaharna. Ieu mah kalahka ngarengkenek..jaipongan! Heh..heh..sae..sae eta teh Jang. Komo mun sakalian bari ngahaleuang lagu Sunda mah, tangtu matak leuwih kayungyun. Matakna, engke mah diajar basa Sunda geura, Jang Owi (nenehna tina Barkouwi, ngarang sorangan we iru mah). Pan engkena bisa jiga Robby Darwis, ngagorowok, "Halik ku aing!!".

Tags: soccer, Persib, Opinion